Արցախը կորցրերցինք որովհետեվ չճանաչեցինք Արցախը,44 օրվա այդ պատերազմի վախտ ուզում էի գնայ կռվեի Արցախի համար ,բայց Մայրս չէր թողնում,անիմաստ էր կռվել եթե հողերը հանձնեցին:
Դավաճանները հասան իրենց ուզածին,բայց չեն մարսելու:Ռուս ու ազեր շները ինտերնետով հաչում են արդեն ավել պակաս ևս չեն մարսելու,իմ զայրութը դրանք դեռ չեն ճաշակել,դրանք դեռ չգիտեն ինչ վրիժառուներ են հիմա ոտքի ելնելու:
Հանուն Հայրենիքի փրկության ու Աստծո զորությամբ ամեն ինչ ետ ենք վերցնելու,դեռ 5000 զոհի դիմաց տասնապատիկ արյուն պիտի թափվի:
Սա Մարգարեություն չէ այլ առաքելություն:
ԱՄԵՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.